വിശുദ്ധർ പറയാതിരുന്നത് 2

ആ..ഇതാര്… സിസിലിച്ചേടത്തിയോ? പള്ളിയിലേക്കായിരിക്കും അല്ലെ?” ഓട്ടോക്കകത്തെ ഇരുട്ടിൽ നിന്നും വെളിയിലേക്ക് നീണ്ടു വന്ന ശിരസ് കണ്ടു സിസിലി ഒറ്റൊന്നാശ്വശിച്ചു. “അയ്…എടാ വിമലേ…നീയിതെപ്പോ വന്നെടാ?” ‘വിമൽ കുമാർ’…നമ്മുടെ നീരജ് മാധവനെപ്പോലെ ഒരു ഫ്രീക് ലുക്കുള്ള ചെറുക്കൻ.( അവനു നമ്മുടെ കഥയിൽ യാതൊരു സ്ഥാനവുമില്ല.) അവൻ കുറച്ചു കാലമായി നാട്ടിലില്ലായിരുന്നു. നാട്ടില തെക്കു വടക്കു നടന്ന അവനെ അവന്റെ ഒരമ്മാവൻ ബോംബേക്കു വിളിച്ചിട്ടു പോയിരിക്കുകയായിരുന്നു അവൻ. ഇപ്പൊ അവിടെ ഒന്നും ശരിയാവാഞ്‌ നാട്ടിലേക്ക് വന്നിരിക്കുകയാണ്. പോകുന്നതിനു മുൻപ് അവന്റെ ഉപജീവന മാർഗമായിരുന്ന ഓട്ടോ ഓടിക്കൽ പരിപാടി അവൻ വീണ്ടും സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്. താൻ തിരിച്ചു വരാണുണ്ടായ കാരണവും അടിയും പറഞ്ഞു പറഞ്ഞു അവർ പള്ളി എത്തിയതറിഞ്ഞില്ല. സിസിലിയാമ്മയെ പള്ളിപ്പടിക്കൽ ഇറക്കി വിട്ടിട്ടു അവരുടെ കൈയ്യിൽ നിന്നും കിട്ടിയ ഇരുപതു രൂപയുമായി അവൻ ഓട്ടോ സ്റ്റാൻഡ് ലക്ഷ്യമാക്കി യാത്രയായി…അടുത്ത ഓട്ടവും തേടിക്കൊണ്ട്.. ഇനിയും പുലർവെട്ടം വീണിട്ടില്ലാത്ത പള്ളിമുറ്റത്ത് കൂടി പുലരിയിൽ ഉയരുന്ന കിളികളുടെ ചിലപ്പും കേട്ട് പള്ളിയിൽ നിന്നും ഉയരുന്ന നിയോൺ വിളക്കിന്റെ പ്രഭയിൽ അവർ മന്ദം മന്ദം പള്ളിയുടെ നേർക്ക് നീങ്ങി. “സിസിലിയേ…ഹേ സിസിലിയാമ്മേ” വിളി കേട്ട് തല മൂടിപ്പുതച്ചു ഭൂമിയിലേക്ക് മാത്രം നോക്കി കുമ്പിട്ടു നടന്ന അവർ തല ഉയർത്തി നോക്കി. “മൈ ഗോഡ്…അസിസ്റ്റന്റ് വികാരി ഫാദർ ജോബി പാലത്തറ!” അവർ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു. ഫാദർ അവരെ കൈ കാട്ടി വിളിച്ചു. യാന്ത്രികമായി സിസിലിയാമ്മയുടെ കാലുകൾ അങ്ങോട്ട്‌ ചലിച്ചു. സിസിലിയാമ്മ അങ്ങനെയാണ്…ഭക്തി കാര്യങ്ങളിലും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിലും അവർ ഇടവകയിലെ നമ്പർ 1 സ്ത്രീ രത്നമാണ്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഇടവകയിൽ വരുന്ന എല്ലാ അച്ചന്മാരുമായും സിസിലിയാമ്മ അടുപ്പം സ്ഥാപിക്കും .( അത് ഏതു തരം അടുപ്പമാണെന്നു നിങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചോളൂ.) “സിസിലിയാമ്മ ഇന്നും ലേറ്റ് ആണല്ലോ?” അവരുടെ തുള്ളിത്തുളുമ്പുന്ന പപ്പായ മുലകളിലേക്കുറ്റു നോക്കിക്കൊണ്ടു അച്ചൻ ചോദിച്ചു. “എന്ത് ചെയ്യാനാ അച്ചോ? വീട്ടിലെ ഓരോ പണികളും കാരിങ്ങളൊക്കെയായിട്ടു കിടക്കാൻ നേരം വൈകും. പണി ഒതുക്കണം….പ്രാർത്ഥന ചൊല്ലണം…എന്തൊക്കെ കാര്യങ്ങളാ…” അച്ചൻ: “പ്രാർത്ഥന ചൊല്ലുന്നതിനെ ഒക്കെ കഷ്ടപ്പാടായിട്ടു പറയല്ലേ സിസിലിയാമ്മേ;ദൈവ കോപമുണ്ടാകും.”

സിസിലിയാമ്മ ഒന്ന് പതറി..”തന്റെ വായിൽ നിന്നും എന്തെങ്കിലും വിവരക്കേട് വീണുവോ?”…അവർ ചിന്തിച്ചു… അവർ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്നതിനിടക്കാന് അച്ചന്റെ രണ്ടാമത്തെ ഡയലോഗ്; ” ജീവിത ഭാരങ്ങൾക്കിടയിൽ കർത്താവിനു വേണ്ടി സമയം മാറ്റി വെക്കാൻ നമ്മൾ വിമുഖത കാണിക്കരുത്.

സിസിലി ഇപ്പോൾ പറഞ്ഞ പോലെ ചിന്തിക്കുക പോലുമരുത്.അതൊക്കെ സാത്താന്റെ തട്ടിപ്പാണ്. എന്താരുളും ഞാൻ ഒന്ന് തലയില കൈ വെച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചേക്കാം…സിസിലിയാമ്മ മുറിയിലേക്ക് വരൂ…” പറഞ്ഞതും അച്ചൻ തിരിഞ്ഞു നടന്നു കഴിഞ്ഞു. സിസിലിയാമ്മ ഒട്ടൊരു ശങ്കയോടെ ചുറ്റും നോക്കി ആരുമില്ലെന്നുറപ്പ് വരുത്തി അച്ചന്റെ പിന്നാലെ നീങ്ങി. പണ്ടത്തെപ്പോലെ അല്ല…ചുറ്റിനും സാത്താന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങൾ തസ്‌ക്കൻ നോക്കി ഇരിപ്പുണ്ട്. ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിപുരുഷനായ പുരഹിതനും മാലാഖയുടെ അവതാരമായ ഞാനും തമ്മിൽ അവിഹിത ബന്ധമാണെന്ന് ആ തായോളി മക്കൾ പറഞ്ഞു പരത്തിക്കളയും. ഇതായിരുന്നു അച്ചനെ അനുഗമിക്കുമ്പോൾ സിസിലിയുടെ മനസ്സിൽ. അച്ചന്റെ മുറി. സിസിലിയോട് കർത്താവിന്റെ തിരുരൂപത്തിനു മുമ്പിൽ പ്രാർത്ഥിക്കാൻ പറഞ്ഞിട്ട് അച്ചൻ കുരിശു എടുക്കാൻ വേണ്ടി നീങ്ങി. കണ്ണടച്ച് പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന അവരുടെ തലയിൽ അച്ചൻ കുരിശു കൊണ്ട് മുട്ടിച്ചു. ആ സമയം അച്ചൻ അവരുടെ പിറകിലായിരുന്നു നിന്നിരുന്നത്. ” കർത്താവേ ഈ ദാസിയുടെ പാപങ്ങളും പാപഭാരങ്ങളും എടുത്തു മാറ്റേണമേ..” അച്ചൻ ചൊല്ലിയ പ്രാർത്ഥന സിസിലിയും ഏറ്റു ചൊല്ലി. വലതു കൈ കൊണ്ട് സിസിലിയാമ്മയുടെ തലയില രണ്ടു തട്ട് തട്ടിയിട്ട് അച്ചൻ തന്റേ ഇടതു കൈ അറിയാതെ എന്ന വണ്ണം അവരുടെ പള്ളയിൽ ഒന്ന് മൃദുവായി തട്ടി. ആ സ്പര്ശനത്തിൽ സിസിലി കോരിത്തരിച്ചു പോയി. അച്ചന്റെ കൈ വീണ്ടും തന്റെ പള്ളയിൽ അമരുന്നതും സാരിക്കിടയിലൂടെ കൈ അകത്തേക്ക് വഴി തേടുന്നതും കണ്ടതോടെ സിസിലിയാമ്മ പ്രാർതന മതിയാക്കി ഇടപെട്ടു. “അച്ചോ വേണ്ട…സാരി ചുളിയും…അവർ കുറുകി. “അപ്പോൾ പിന്നെ എങ്ങനെ? നീയൊന്നു കുനിഞ്ഞു നിക്കാമോ? ഞാൻ പുറകിൽ നിന്നും വെക്കാം” അച്ചൻ പറഞ്ഞു. “വേണ്ടച്ചോ വേണ്ട…അല്ലെങ്കിത്തന്നെ പരദൂഷണം പറഞ്ഞു പരത്താൻ ഒരോര്ത്തിമാര് മത്സരമാണ്. അങ്ങനെചെയ്‌താൽ എന്തായാലും സാരി ചുളിയും…ഞാൻ വേറെ സമയത്തു തരാം അച്ചോ…” അവർ കെഞ്ചി. പറ്റില്ല സിസിലിയാമ്മേ…കർത്താവിന്റെ പ്രതിപുരുഷന് ജലം ഒഴുക്കൻ വസരം

കൊടുത്തില്ലെങ്കിൽ അവർ അന്യന്റെ ഭാര്യയുമൊത് ഒളിച്ചോടും. അപ്പോൾ സഭക്ക് നാണക്കേടുണ്ടാവും. അച്ഛൻ ഉടുപ്പൂരി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ വന്നാൽ കർത്താവ് നിന്നോട് കോപിക്കും…” “അച്ഛൻ ഇങ്ങനെ കണ്ണീച്ചോരയില്ലാതെ സംസാരിക്കരുത്. ഇതിനു മുമ്പ് പല പ്രാവശ്യം ഞാൻ ജലം കളഞ്ഞു തന്നിട്ടുള്ളതല്ലേ? ഒന്ന് ക്ഷമിക്കച്ചോ”. “പറ്റില്ല…ഞാൻ ആകെ കഴച്ചു നിക്കുവാ… ഇനിയും നീ തന്നില്ലെങ്കി ഞാൻ വല്ല വേശ്യാലയത്തിലും പോകും” കർത്താവിന്റെ പ്രതിപുരുഷൻ വേശ്യാലയത്തിൽ പോകുന്നതും എന്നിട്ട് നാട്ടുകാർ അത് കണ്ടു പിടിക്കുന്നതും സിസിലിയമ്മ ഒന്ന് ഭാവനയിൽ കണ്ടു നോക്കി.- എന്റമ്മോ വേണ്ട! കാര്യഹാവീണതു നാണക്കേടാ…സിസിലി അങ്ങനെ ആലോചിച്ചു നിൽക്കുന്നതിനിടക്കാണ് അവർക്ക് അൽപ്പം ഒരാശ്വാസമായി അച്ഛന്റെ അടുത്ത ചോദ്യം വന്നത്. “എങ്കിൽ നീ ഒന്ന് വായിലെടുത്തെങ്കിലും തന്നാൽ മതി”….അല്പം വിര പൂണ്ട ശബ്ദത്തിൽ അച്ഛന്റെ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അവർക്ക് അച്ഛൻറെ കഴപ്പ് എന്ത് മാത്രം ഉണ്ടെന്നുള്ളത് മനസ്സിലായി. “എന്നാ അത് ചെയ്തു തരാം…പക്ഷെ എനിക്ക് കുർബാന കൈക്കൊള്ളണ്ടതാ…അച്ചൻ വായിൽ കളയെരിക്യോ…” അവർ തൃശൂർ സ്ലാങ്ങിൽ മൊഴിഞ്ഞു. “എന്നാ പെട്ടന്നായിക്കോട്ടെ സെലീനേ” എന്നും പറഞ്ഞു അച്ചൻ പെട്ടന്ന് തന്റെ യോഹ അര വരെ വലിച്ചു പൊക്കി. ലോഹ കൂട്ടിപ്പിടിച്ചു തന്റെ ബെൽറ്റ്‌ അഴിച്ചതും പാന്റും ഷഡ്ഢിയും എല്ലാം താഴേക്കൂരി വീണതും എല്ലാം ഞൊടിയിടയിലായിരുന്നു. അച്ചന്റെ എട്ടിഞ്ചു നീളമുള്ള കരിങ്കുണ്ണ ആകാശത്തേക്ക് നോക്കി ചിഹ്നം വിളിച്ചു നിന്നു. പക്ഷെ സെലീനാമ്മ പിടിച്ചില്ല. അല്ലെങ്കിലും ഇതിനേക്കാൾ നീളമുള്ള എത്രയെത്ര കുണ്ണകകൾ താൻ കണ്ടിട്ടുള്ളത്…( ആ കഥകളൊക്കെ വഴിയെ പറയാം.). അധികമൊന്നും ആലോചിക്കാതെ അവർ ഊത്തു തുടങ്ങി. നല്ല വണ്ണം വൗയിലെടുത്തു തന്നെയാണ് അവരുടെ ഊമ്പൽ. കഴുത്തിന് നല്ല നീളമുണ്ടായിരുന്ന അവരുടെ വായിൽ അച്ചന്റെ എട്ടിഞ്ചു കോലിന്റെ കട വരെ ഇറങ്ങി. അച്ഛൻ സ്വർഗം കണ്ടു. ബൈ ദ വേ സിസിലിക്കും ശരീരത്തിൽ മാറ്റം സംഭവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എത്രയായാലും മനുഷ്യ ശരീരമല്ലേ. പ്രകൃതിയുടെ നിയമമനുസരിച്ചു പ്രവർത്തിക്കാതിരിക്കാൻ അതിനാവുകയില്ലല്ലോ. .അത് അവരുടെ യോനിയിലും നനവ്‌ പടർത്തി. ” പക്ഷെ പാടില്ല..ഈ സുഖം അനുഭവിക്കാനുള്ളതല്ല…ഹോ..

ഇത് വേണ്ടെന്നു വെക്കാൻ എന്ത് പ്രയാസമാണ് കർത്താവേ…”(അപ്പോഴാണ് അവർ ധ്യാനത്തിന് വരുന്ന അച്ചന്മാർ സ്ഥിരം പറയുന്ന ഒരു വചനം ഓർമ്മിച്ചത്.”നിന്റെ ഭാരം കർത്താവിനെ ഏല്പിക്കുക; അവൻ നിന്നെ താങ്ങും”) “അത് കൊണ്ട് കർത്താവെ…ഈ പ്രയാസം ഞാൻ അങ്ങയെ ഏൽപ്പിക്കുന്നു…അയ്യോ കർത്താവേ പറ്റുന്നില്ലല്ലോ…യോനിയിൽ കഴപ്പ് കൂടി പൊട്ടാറാകുന്നു…എന്ത് ചെയ്‌യും കർത്താവേ? എത്രയും വേഗം ഇതൊന്നു അവസാനിപ്പിച്ചു തരണേ ” ആ പ്രയാസം കണ്ണുനീര്തുള്ളികളായ അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കു വന്നു. അവർ കരഞ്ഞു പ്രാർത്ഥിച്ചു. അതിന്റെ ഫലമായി അച്ഛന്റെ അണ്ടികളിൽ വേഗം പാൽ ഉറഞ്ഞു കൂടി. സിസിലിയാമ്മയുടെ ഊമ്പലിന്റെ സുഖത്തിൽ അച്ചനും പ്രാർത്ഥനയുടെ ശക്തിയിൽ സിസിലിയാമ്മയും അതറിയാൻ വൈകി. അച്ഛന്റെ പീരങ്കി തന്റെ തൊണ്ടക്കുഴിയിലേക്കു ആടൂർ വെടിയുണ്ട വിക്ഷേപിച്ചപ്പോഴാണ് അവര്ക്ക് വെളിപാടുണ്ടായത്. പക്ഷെ വൈകിപ്പോയിരുന്നു. രണ്ടാമത്തെയും മൂന്നാമത്തെയും വെടിയുണ്ട വരുന്നതിനു മുൻപ് അവർ അച്ഛനെ തള്ളി മാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അവരെക്കാൾ പതിന്മടങ്ങു ശക്തനായ ആ പുണ്യ (അതോ കുണ്ണയോ?) പുരോഹിതൻ അവരുടെ തല തന്റെ പറിയിലേക്ക് ശക്തമായി അമർത്തിപ്പിടിച്ചിരുന്നതിനാൽ അതെല്ലാം ഒരു തുള്ളി പോലും പുറത്തു കളയാതെ അവർക്ക് നുണഞ്ഞിറക്കേണ്ടി വന്നു. അത് പക്ഷെ നന്നായില്ലേ? അല്ലെങ്കിൽ അച്ചൻ്റെ പശ പശപ്പ് അവരുടെ സാരിയിൽ എമ്പാടും വീണു നാട്ടുകാർക്ക് മുഴുവനും മുന്നിൽ ദൃശ്യമായേനെ! ” ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേ അച്ചോ വായിൽ കളയരുതെന്ന്. ഇനി ഞാൻ എങ്ങനെ കുർബാന കൈക്കൊള്ളും?” അച്ഛന്റെ മുറിയിലെ വാഷ് ബെയിസിനിൽ കുലുക്കുഴിയുന്നതിനിടക്ക് അവർ ചോദിച്ചു. “നിന്റെ വായിലെടുപ്പു അത്രയ്ക്ക് സുഖമുള്ളതായിരുന്നു സെലീനോ”… “അച്ചൻ ഇങ്ങനെ വൃത്തി കേട്ട വാക്കുകൾ ഒന്നും പറയല്ലേ…എല്ലാം കർത്താവിനു വേണ്ടി ആണെന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട ഞാൻ…അച്ഛനറിയോ ഞാൻ ഇങ്ങനെ ചെയ്യുമ്പോഴും എനിക്ക് സുഖം കിട്ടാതിരിക്കാൻ എന്ത് മാത്രം പ്രാത്ഥിക്കിന്ടെന്നു? എല്ലാം കർത്താവിനു വേണ്ടി എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട”. ” ആ ബോധം നിനക്കുണ്ടെങ്കി പിന്നെന്താ കുഴപ്പം? ധൈര്യമായി കുർബാന കൈക്കൊണ്ടോ”… “ദിവ്യ കാരുണ്യമേ ബലി വേദിയിൽ; ഞങ്ങൾക്കായി മുറിയുന്നോരപ്പമാണ് നീ” കുർബാനക്ക് നിക്കുന്ന സമയത്തു ഈ പാട്ടു കേട്ടപ്പോൾ സിസിലിയാമ്മ തന്റെ അപ്പത്തെക്കുറിച്ചോർത്തു… ദിവ്യ കാരുണ്യ അപ്പത്തിലെ മുറിവ് പോലെ ആല്ലേ തന്റെ അപ്പതിലെ പിളർപ്പും? യേശുവിന്റെ തിരുശരീരം തന്റെ സഭക്കായി പിളർന്നത് പോലെ തന്റെ അപ്പവും എത്ര പ്രാവശ്യം..ഛെ ഛെ..ഓർത്തപ്പോൾ അവര്ക്ക് നാണം വന്നു. പിന്നെ…എല്ലാം തിരുസഭക്ക് വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലോ എന്നോർത്തപ്പോൾ ആ നാണം ചാരിതാർഥ്യത്തിനു വഴി മാറി. തന്റെ ഇടവകയിലെ ഏതു സ്ത്രീക്കുണ്ട് തന്റത്ര പുണ്യവും ദൈവാനുഗ്രഹവും? തിരുവോസ്തി നാവിൽ അലിയിച്ചു കഴിക്കുമ്പോൾ അതിന്റെ രുചിക്കൊപ്പം അച്ചന്റെ രേതസ്സിന്റെ രുചിയും അവര്ക്ക് നാവിൽ അനുഭവപ്പെട്ടു . പല്ലുകൾക്കിടയിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നതാകണം.

കെ.എഫ്. സി. യിൽ നിന്നും ഇളയ മകൾ ഇടയ്ക്കു ആങ്ങിക്കൊണ്ടു വരാറുള്ള കുബ്ബൂസും മയോണീസും ഓർമ്മ വന്നു ആ ടേസ്റ്റ് നാവിൽ തട്ടിയപ്പോഴവർക്ക്. “വേണ്ട..വേണ്ട..ദൈവനിന്ദ വിചാരിക്കേണ്ട. അല്ലെങ്കിലും ലോകത്തിന്റെ ഭക്ഷണമായ കുബ്ബൂസും മയോണീസുമായ് ആത്‌മീയ ഭക്ഷണമായ തിരുവോസ്തിയും ദൈവം പ്രകൃതി വഴി സൃഷ്ട്ടിച്ചു നല്കിയിട്ടുള്ളതും അതിനാൽ അവഗണിക്കാനാകാത്തതും എന്നാൽ ഭൂമിയിലേക്ക് വെറുതെ ഒഴുക്കി കളയാൻ പറ്റാത്തതുമായതു കൊണ്ട് താൻ വായിൽ സ്വീകരിച്ച അച്ഛന്റെ ജീവജാലവും താരതമ്യം ചെയ്യുകയോ? പാടില്ല… തന്നിരിക്കുന്ന വൻ കൃപകളെ ഓർത്ത് കുർബാനയും കഴിഞ്ഞു കർത്താവിനു നന്ദിയും പറഞ്ഞു അവർ പള്ളിമുറ്റത്തേക്കിറങ്ങി വീട്ടിൽ പോകാൻ തുടങ്ങുമ്പോഴായിരുന്നു പിറകിൽ നിന്നും “സെലീനമ്മോ” എന്നാ വിളിയൊച്ച. തിരിഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോഴുണ്ട് ഒരു പഞ്ചാരചിരിയുമായ് വല്യച്ചൻ നിൽക്കുന്നു…”എന്തിനാണാവോ വിളിച്ചത്” (തുടരും) അഭിപ്രായങ്ങൾ അറിയിക്കുക. ഏതെങ്കിലും ഒരു പ്രത്യേക മതത്തെ ടാർജെറ്റ് ചെയ്യുന്നു എന്ന് വിചാരിക്കരുത്. കാരണം ഇതിൽ കമ്പി മാത്രമാണ് ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത്.